ماده ۱۲۷۳ قانون مدنی
اقرار به نسب در صورتی صحیح است که اولاً تحقق نسب بر حسب عادت و قانون ممکن باشد، ثانیاً کسی که به نسب او اقرار شده تصدیق کند، مگر در مورد صغیری که اقرار بر فرزندی او شده، به شرط آن که منازعی در بین نباشد.
ماده ۱۲۷۲ قانون مدنی
در صحت اقرار تصدیق مقرله شرط نیست لیکن اگر مفاد اقرار را تکذیب کند اقرار مزبور در حق او اثری نخواهد داشت.
ماده ۱۲۷۱ قانون مدنی
مقرٌله اگر به کلی مجهول باشد اقرار اثری ندارد و اگر فیالجمله معلوم باشد، مثل اقرار برای یکی از دو نفر معین، صحیح است.
ماده ۱۲۶۹ قانون مدنی
اقرار به امری که عقلاً یا عادتاً ممکن نباشد و یا بر حسب قانون صحیح نیست اثری ندارد.