قانون مدنی

مالکیت ورثه نسبت به ترکه متوفی مستقر نمی‌شود مگر پس از اداء حقوق و دیونی که به ترکه میت تعلق گرفته.

ارث به موت حقیقی یا به موت فرضی مورث تحقق پیدا می‌کند.

در صورت نبودن وارث امر ترکه متوفی راجع به حاکم است.

اگر در شخص واحد موجبات متعدده ارث جمع شود به جهت تمام آن موجبات ارث می‌برد مگر اینکه بعضی از آن‌ها مانع دیگری باشد که در این صورت فقط از جهت عنوان مانع میبرد.

از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث می‌برند هر یک از زوجین است که در حین فوت دیگری زنده باشد.

وارثین طبقه بعد وقتی ارث میبرند که از وارثین طبقه قبل کسی نباشد.

اشخاصی که به موجب نسب ارث می‌برند سه طبقه‌اند: 1) پدر و مادر و اولاد و اولاد اولاد. 2) اجداد و برادر و خواهر و اولاد آن‌ها. 3) اعمام و عمات و اخوال و خالات و اولاد آن‌ها.

موجب ارث دو امر است: نسب و سبب.

غیر از پدر و جد پدری کس دیگر حق ندارد بر صغیر وصی معین کند.

وصی باید بر طبق وصایای موصی رفتار کند والا ضامن و منعزل است.